na Jeremy ‘ ego Taylora czai się ziejący ogniem smok. Przerażony próbuje uciec, ale zatrzymuje się, gdy tylko uświadamia sobie, że to wszystko jest snem. Odwraca się i konfrontuje z potworem.
co robisz w moim śnie?”żąda.
“Jestem tu, bo mnie wezwałeś” ryczy smok.
uczucia Taylora nagle się zmieniają. Smok pozostaje groźny, niebezpieczny, ale co dziwne Taylor czuje do niego sympatię, jakby to był magiczny smok, a nie stwór z Czarnej Laguny.
bestia to obraz jego nałogu papierosowego, Taylor wie. Dym zaczyna wydzielać się z oczodołów, spod każdej skali, wszędzie straszny zapach. Spogląda ponownie na smoka, a teraz jest pełen wstrętu.
“nie chcę cię w moim życiu”, rozkazuje, a następnie budzi się do pocieszającego zmierzchu swojej sypialni w San Rafael, Calif.
Jeremy Taylor mówi, że ta noc kilka lat temu zmieniła jego życie. Od chwili, gdy się obudził, jego pragnienie nikotyny zniknęło. Nałóg zniknął. “Przestałem być prześladowany przez palenie z tym snem”, mówi.
minister Unitarian i weteran dream educator, Taylor prowadzi kursy w San Francisco Bay area w “dream work”, uniwersalnym sloganie dla wielodyscyplinarnego i wielowymiarowego badania doświadczenia swoich marzeń, które ostatnio zyskały wystarczającą popularność w tym kraju, aby zostać nazwane ” ruchem.”Podobnie jak setki terapeutów, psychologów, pedagogów i amatorów snu, którzy sumiennie badają fantasmę, jest on biegły w metodach interpretacji snów, praktykowany w sztuce świadomego śnienia, może dobrze mówić o analitycznych skłonnościach Zygmunta Freuda i Carla Junga.
ale najważniejsze dla kursów, których uczy i kluczowej techniki, która odblokowała jego Smoczy sen, jest podejście do pracy ze snami równie egzotyczne i atrakcyjne, co kontrowersyjne. Nazwany na cześć malezyjskiego plemienia Aborygenów, które stworzyło i rytualizowało senoi dream theory to zestaw przekonań i praktyk, które zmieniły sposób, w jaki wielu ludzi śni.
to było praktycznie nieznane poza kręgami akademickimi przed wczesnymi latami 70. ale mniej więcej w czasie, gdy ruch potencjału ludzkiego przyjął sen jako jeszcze jeden zmieniony stan świadomości, który mógłby być użyty do poprawy naszego życia, zaczęły pojawiać się historie niezwykłych Senoi. Opierając się na badaniach i pismach amerykańskiego antropologa Kiltona Stewarta, który po raz pierwszy odwiedził Senoi w 1935 roku i pisał o ich praktykach przez dwie dekady później, portrety bliskiej utopii w górzystych dżunglach Malezji rozprzestrzeniły się w popularnej literaturze marzeń sennych i poradnikach.
szczęśliwi i bez przemocy, bez oznak choroby psychicznej, bez historii wojny, bez przypadków maltretowania dzieci lub brutalności, sezonowo migrujący Senoi zbierali tapiokę i maniok i polowali na małpy i wiewiórki za pomocą dmuchawek. W przeciwnym razie, zgodnie z relacjami Stewarta, spędzali nadmiernie dużo czasu na marzeniach, edukując swoje dzieci o marzeniach i otwarcie dyskutując o swoich marzeniach.
techniki, których używali, były rozsądne, ale wyrafinowane według zachodnich standardów, głównie opierały się na umiejętności przejęcia świadomej kontroli w snach. Mówiono, że Senoi od najmłodszych lat uczy się konfrontacji i pokonywania wrogów snów w koszmarach, domagania się od nich darów, takich jak piosenka lub obraz, zabijania ich w razie potrzeby. Pokonani Wrogowie snów zostali przekształceni w sojuszników snów o pomoc w przyszłych przygodach snów. Spadające sny miały zostać zamienione w latające sny. Przyjemność i seks w snach miał być ścigany i skonsumowany.
w życiu na jawie rodziny codziennie rano przy śniadaniu dyskutowały o swoich marzeniach, z których najbardziej intrygujące były zabierane na większe zbiorowiska do dalszej dyskusji. A Sąsiedzi, których obrazy pojawiły się we śnie, mieli zostać poinformowani, aby można było zbadać pozytywy lub negatywy interakcji snu.
niemal z dnia na dzień “Senoi” stał się synonimem granicy świata marzeń. Ich wymarzone wyczyny zainspirowały dwie powieści – “The Kin of Ata are Waiting for You” I “The Word for World Is Forest “- oraz Album Jazzowy zatytułowany” Dream Theory in Malay”, który został podkreślony plemiennymi rytmami. Dla tych, którzy znają ezoterykę snów, Senoi stali się” szlachetnymi dzikusami”, którzy mistrzowsko utkali budzącą się i śpiącą rzeczywistość z tak dobrym skutkiem, że wzbudzali podziw w cywilizowanym społeczeństwie.
Senoi teoria snów wydawała się prawie zbyt piękna, aby mogła być prawdziwa. I najprawdopodobniej tak było.
podczas gdy pytania dotyczące badań Senoi Kiltona Stewarta pojawiły się pod koniec lat 70., Większość tylko wątpiła w jego metodologię antropologiczną. Kiedy Ann Faraday spędziła długą wizytę u Senoi w 1982 roku, brytyjski psycholog, którego książka “The Dream Game” z 1974 roku pomogła spopularyzować praktyki Senoi, relacjonował, że niestety, niewiele może znaleźć na poparcie teorii snów.
dopiero William Domhoff w swojej książce z 1985 roku “the Mystique of Dreams” (“mistyka snów”) dokonał odkrycia Senoi jako akademickiego koszmaru dla badaczy snów. Profesor psychologii i socjologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz, Domhoff jest lepiej znany z takich przyziemnych książek jak ” Who Rules America?”Jego pozycja naukowa w badaniach nad snami jest socjologiem, który “trzyma się poznawczej teorii snów”, a nie eksperymentatorem snów. Jego pierwsze wskazówki, że coś było nie tak w Malezji, pojawiły się, gdy prowadził ogólny kurs przeglądowy na temat teorii snów.
“byłem zaskoczony jak cholera”, mówi Domhoff, który wciąż uczy o teorii snów Senoi, ale dyskredytuje jej autentyczność. Jego wstępne dochodzenie odkryło, że żadne antropologiczne badania Senoi, poza badaniami Stewarta, nie wspominały o fenomenalnych praktykach snu, które rzekomo zaszczepiły się w codziennym życiu Senoi.
kolejne dowody wskazywały, że Senoi nie mówił nadmiernie o snach, nie uczył swoich dzieci technik snów ani nie myślał w kategoriach kontrolowania snów. Zamiast życia sennego wzbogaconego o pokonanych wrogów, magiczne dary, przyjaźń i zmysłowość, Domhoff twierdził, że tkanina Senoi dreams jest zwykle szyta z frustracji, niepowodzeń, pościgów i upadków, “tak jak my wszyscy.”Jego intelektualne oskarżenie:” to, co jest całkowicie fałszywe, to to, że Senoi tego nie robi … w jakikolwiek sposób, kształt lub formę.”
kiedy jego śledztwo okazało się prawdopodobnym winowajcą tak skomplikowanej fabrykacji, Domhoff odkrył enigmatycznego Kiltona Stewarta, nieuczciwego intelektualistę, którego “badania” Senoi zyskały większą wartość po jego śmierci w 1965 roku, niż prawdopodobnie kiedykolwiek sobie wyobrażał. (Jednak ocena zdolności wyobraźni Stewarta może być trudnym przedsięwzięciem. Zarówno błyskotliwy, jak i bombastyczny, lubił mówić takie rzeczy jak ” niezrozumiały sen jest jak nieotwarty list od Boga.”Większość relacji była podobna do relacji antropologa, który znał go: “Był typem faceta, z którym lubisz pić, całkowicie czarującym i całkowicie nieodpowiedzialnym człowiekiem.”)
domhoff uważa, że Stewart był “całkowicie wolnym duchem”, który wyolbrzymił teorię snów ze skąpego życia sennego, które znalazł wśród Senoi. Jego motyw? Być może, spekuluje, hojność i człowieczeństwo Stewarta skłoniły go do podjęcia decyzji, że to, czego dotknięty i gwałtowny zachodni świat najbardziej potrzebuje, to szaman, który mógłby wejść w jego sen i przywrócić zdrowie i równowagę. Rzeczywiście, wierzyć w Senoi Dream theory to wierzyć w szamańskie moce snów każdej jednostki.
“to tylko jedna z tych rzeczy, w których większość ludzi nie kwestionowała tego”, mówi Domhoff o fałszywych badaniach. “W pewnym sensie ufasz swoim kolegom badaczom.”Jeśli chodzi o reakcję, Domhoff z ufnością odkłada Senoi dream theory na bok: “większość ludzi”, mówi, ” czuje się trochę zakłopotana przez cały odcinek i natychmiast odpuszcza.”
ale ironią teorii snów Senoi-sześć lat od expose ‘ – jest to, że jak powtarzający się sen, nie zniknął. Jeśli pytania o jego autentyczność zostały rozstrzygnięte, pytania o jego ważność nie zostały. W ruchu dream-work granica między rzeczywistością a fantazją nie zawsze jest wyraźna. Nie zawsze ma to znaczenie.
“regularnie korzystam z technik Senoi, ponieważ są one niezwykle funkcjonalne, prawdziwe i prawdziwe”, mówi Jeremy Taylor, którego książka z 1983 roku “Dream Work: Techniques for Discovering the Creative Power in Dreams” promowała praktyki Senoi. Uważa, że dzisiejsi Senoi nie są ludźmi marzeń, którymi kiedyś byli, głównie z powodu represji rządowych w Malezji i zakłócenia ich tradycyjnego życia. Uważa, że dane, które niszczą teorię, są wypaczone przez okoliczności polityczne i ekonomiczne. Ma nadzieję “zrehabilitować” reputację Stewarta. “Wszystkie rzeczy, które Stewart powiedział, że Senoi rzeczywiście działają”, mówi.
kiedy ludzie mówią Taylor, że pojawił się w ich snach w negatywny sposób, na przykład, przeprasza. “Senoi mówią, że senny duch kogoś, kogo znasz w życiu na jawie, który rani cię w życiu sennym, w jakiś sposób próbował cię zranić w życiu na jawie”, wyjaśnia. “Z mojego doświadczenia wynika to w 99 do 100 procentach. I to działa. Nie tylko zmienia doświadczenie snu, lecz także uzdrawia i przekształca przebudzenie. … Te techniki są ważne, nie dlatego, że Stewart … sprzedawał je, ale ponieważ prawie każdy, kto ich próbuje, odkrywa, że działają.”
Taylor nie jest ostatnim praktykującym senoi dream theory. Jego wysiłki na rzecz przywrócenia jej legalności nie obejmują również większego niż życie dziedzictwa, które zdyskredytowana teoria przekazała dzisiejszemu ruchowi dream-work.
“jeśli chodzi o setki i tysiące ludzi, jest to ważne” – twierdzi wdowa po Kiltonie Stewarcie, Clara Stewart Flagg. “Możesz pamiętać o śmierci Margaret Mead, o wszystkich hullabaloo, które otaczały jej pracę.”
Flagg jest jawnym obrońcą praktyki i obietnicy badań jej zmarłego męża. Jako jego asystentka, organizator, redaktor, a później żona, pracowała Ramię W Ramię Ze Stewartem przez ponad 20 lat i pomogła ukształtować teorię z dysertacji w popularny Traktat o snach. Mówi, że podróżowała z nim po świecie dziewięć razy “studiując teorie snów prymitywnych grup”, w tym spędzając miesiące wśród Senoi, będąc świadkiem ich wymarzonych praktyk.
obecnie mieszka w Los Angeles i ponownie wyszła za mąż, ona i Mąż Allen Flagg prowadzą cotygodniowe “warsztaty edukacji marzeń” i planują prywatne sesje marzeń tam i w Nowym Jorku-wszystko oparte na zasadach i technikach Senoi dream theory. Flagg podkreśla również uzdrawiający potencjał snów – gorący temat w pracy ze snami, ale naukowo nieuzasadniony. Klienci, którzy powiedzieli jej, że ich wymarzona praca łagodzi lub eliminuje takie zaburzenia, jak cukrzyca, artretyzm i problemy seksualne, są kolejnym dowodem, mówi, że odrzucenie Domhoffa jest “nonsensem.”Poza tym, ona mówi, “Byłem tam. Domhoffa tam nie było.”Następnie Flagg mówi coś innego, co wydaje się odbijać echem od zmienionej rzeczywistości, w której ludzie zmieniają wydarzenia, aby pasowały do siebie. “Nawet jeśli to, co powiedział Domhoff, było prawdą, tym bardziej zasługa Kiltona Stewarta.”
ostatnio w literaturze snów pojawiają się pozostałości teorii, często nie przypisywane Stewartowi lub Senoi.
w zbiorze artykułów 28 badaczy snów z 1990 roku, zatytułowanym “Dreamtime & Dreamwork: Decoding the Language of the Night”, wzmianka o Senoi jest ostrożna. Jeden z rozdziałów na temat koszmarów daje zachęcającą relację z badań nad leczeniem “face and conquer”, które jest podobne do zasady Senoi. Inny rozdział o snach erotycznych, który omawia metody podobne do Senoi, odnosi się do nich jako do” szkoły myślenia “nazwanej na cześć” plemienia, które kiedyś uważano za zorganizowane wspólne życie wokół pracy ze snami.”
Karen Paley, pracownik socjalny z Massachusetts, który napisał rozdział o marzeniach erotycznych, uważa, że niektóre techniki Senoi są praktyczne. Okazało się, że są skuteczne w pomaganiu w wyzdrowieniu po seksualnym wykorzystywaniu dzieci i kazirodztwie. “Całe ich wzorce snów zmieniają się, gdy zasadniczo stawiają czoła sprawcom w swoich snach”, mówi Paley. “Dla mnie to powrót Do Rzeczy Senoi.”
Stanley Krippner, redaktor “Dreamtime & Dreamwork”, który twierdzi, że nigdy nie poparł teorii, ponownie rozważa swoje stanowisko. “Ta szczególna teoria,” mówi psycholog z Saybrook Institute w San Francisco i były dyrektor Laboratorium marzeń w Maimonides Medical Center w Brooklynie, ” jest interesującym przykładem czegoś, co jest ważne, ale nie autentyczne.”
Patricia Garfield, której bestseller z 1974 roku “Creative Dreaming” znacząco przyczynił się do popularyzacji Technik Senoi, zapożyczyła z teorii do swojej książki o dziecięcych snach i robi to ponownie w swojej nadchodzącej książce o uzdrawianiu i marzeniach. “To prawie tak, jakbyśmy upoważnili marzyciela”, mówi ,” a potem założyliśmy z powrotem kajdany, mówiąc: “Nie, Nie, to może nie być prawda.”Ludzie muszą sami decydować.”
Robert Dentan, antropolog z State University of New York, Buffalo, który mieszkał z Senoi i znał Stewarta, uważa to za Zabawne. Lepiej byłoby zmienić jej nazwę na “zmodyfikowaną amerykańską teorię snu”. Jego ulubionym podejściem pseudo-Senoi jest ” Jungian-Senoi Dreamwork Manual “Strephona Katlana Williamsa z 1980 roku, który łączy techniki Stewarta z teoriami psychologa Carla Junga. “Nie twierdzi, że Senoi są prawdziwymi ludźmi, ale raczej, że są ludźmi mitycznymi”, mówi Dentan. Lub, jak wyjaśnił Williams, Senoi stały się ” symbolem intencji społeczności, aby sen stał się podstawą życia społecznego, kulturalnego i osobistego.”
w rzeczywistości wspólne dzielenie się marzeniami wydaje się być większym dziedzictwem twórczości Kiltona Stewarta. Rita Dwyer prowadzi grupę marzeń w Wiedniu., gdzie członkowie spotykają się regularnie, aby opowiedzieć o swoich snach, przejrzeć zapisane wpisy w swoich dziennikach snów i eksperymentować ze snami-podobnie jak w przypadku spotkań Senoi opisanych przez Stewarta.
“tak naprawdę nie pracuję z technikami Senoi”, mówi Dwyer, który jest również wiceprezesem Association for the Study of Dreams, organizacji, którą Domhoff opisuje jako neutralne miejsce spotkań zawodowych badaczy snu i snów oraz marzycieli. “Niektóre z rzeczy, z którymi pracuję, mogą być wciśnięte w teorię Senoi, ale to po prostu dobra praca marzeń. Tak jak dzielenie się marzeniami jest po prostu dobrą pracą marzeń.”
inni postrzegają dzielenie się snami jako tylko część wyzwolenia zachodniego świata snów. “Stara teoria jest taka, że trzeba iść na terapię, aby robić tego rodzaju rzeczy ze snami”, mówi Carol Warner, pracownik socjalny z Arlington, który prowadził grupy marzeń sennych i czasami używa technik Senoi w leczeniu swoich klientów. “Ale możesz to zrobić ze sobą i swoimi przyjaciółmi. To nie musi być z terapeutą czy księdzem. Nasze marzenia są dostępne dla nas samych. I to był jeden z elementów Senoi.”
w Charlottesville badacz snów Robert Van Castle nazywa senoi Dream theory ” użyteczną przesadą z niesamowitymi korzyściami.”Profesor medycyny behawioralnej w psychiatrii na University of Virginia przypisuje Stewart, w części, z rozprzestrzenianiem grup snu w całym kraju. “Że jest to prawo wszystkich i dziedzictwo wszystkich, że wszyscy będziemy mieli te same 100 minut marzeń każdej nocy … że będziemy czerpać korzyści z marzeń-mówi Van Castle-wszystko to pochodzi od romantycznego łotra i wspaniałego gawędziarza, który wziął wolność.”
dla Kiltona Stewarta pochwała za jego podstęp nie jest oszałamiająca dla Domhoffa. Nie odrzuca spuścizny tak łatwo, jak teorii. “Senoi dream theory to alegoria nadziei i zmian” – mówi. “I myślę, że nadzieja jest głęboko zakorzeniona w amerykańskim charakterze. Możemy być coraz lepsi.”Zatrzymuje się, zanim ujawni swoją teorię o prawdziwym pochodzeniu Senoi dream theory:” American can-do.”