jest jedna godna podziwu rzecz w Star Wars: The Rise of Skywalker: mówi dokładnie, jaki rodzaj filmu będzie od razu od skoku. Prowadzony przez J. J. Abramsa wniosek do nowoczesnej trylogii Disneya Star Wars i wielki finał tak zwanej “Sagi Skywalkera” pojawią się w kinach w ten weekend obciążony kreatywnym wyzwaniem kontynuacji ostatniego Jedi i niemożliwymi oczekiwaniami, które wiążą się z zakończeniem trylogii Gwiezdnych Wojen. W pierwszych pięciu minutach filmu Skywalker dowiaduje się, jak zamierza postępować w obu tych sprawach: z tchórzostwem.
film rozpoczyna się otwierającym czołgiem, który dokucza Imperatorowi Palpatine ‘ owi, że może żyć, a w ciągu kilku minut—przysięgam, minut; nie pozwól nikomu powiedzieć, co dzieje się w pierwszych momentach filmu to spoiler—ta dokuczliwość zostaje potwierdzona: Palpatine wrócił. Ma armię Gwiezdnych niszczycieli, którą jest gotów dać Kylo Ren, jeśli zrobi coś dla niego najpierw-zabije Reya.
z tej zdumiewająco bezczelnej części fanatyzmu film pędzi naprzód i nigdy się nie zatrzymuje. Krótko dogonimy Rey ‘a, Poe’ a, Finna i wspólników. zanim zostaną wysłani na zadziwiającą liczbę spraw, które muszą wykonać przed wielkim finałem. (W zależności od tego, jak ścisła jest twoja definicja, istnieje między trzema a pięcioma Macguffinami, których gang spędza czas na ściganiu.)
między sprawdzaniem pól na tej bardzo zagmatwanej liście zakupów, The Rise of Skywalker ma kilka innych priorytetów, takich jak wyjaśnienie całej sprawy Palpatine ‘ a i ponowne rozważenie kwestii rodowodu Reya (inna rzecz, którą film mówi ci, że zrobi to w ciągu pierwszych pięciu minut). Rezultatem jest wypchany film, który, ponieważ jego bohaterowie mają tak mało czasu, aby siedzieć i być postaciami, wydaje się paradoksalnie spokojny.
jako pożegnanie—przynajmniej na razie—nowych twarzy wprowadzonych w Przebudzeniu mocy, powstanie Skywalkera jest zdumiewająco niewystarczające. Podczas gdy Rey, Finn i Poe nigdy nie byli najbardziej złożonymi postaciami, powstanie Skywalkera głównie sprawiło, że wygłaszali wymienne przekomarzania, nie interesując się dawaniem im wyraźnych momentów rozwoju, niezależnie od podróży Rey ‘ a. Rose Tico, ciche serce ostatniego Jedi, zostaje tutaj całkowicie odsunięta na bok, a nowe postacie ledwo się rejestrują, pokazując się, aby skierować główną obsadę w dobrym kierunku, a następnie wyjść ze sceny w lewo. (Jest jeden bardzo dobry wyjątek o nazwie Babu Frik. Nie możesz ich przegapić.) Nawet duże talenty Adama Drivera są ledwo wystarczające, aby sprzedać część tego, co Kylo robi w tym filmie.
to rozczarowujące, ale nie nieoczekiwane, oglądać powstanie Skywalkera i nie napotkać ani jednego nowego pomysłu. Ci, którzy interesują się cichym radykalizmem ostatniego Jedi, który demokratyzował moc i sugerował porządek moralny bardziej skomplikowany niż binarny światło / ciemność, znajdą te pojęcia porzucone, a na ich miejscu nie ma nic istotnego.
to, co sprawia, że powstanie Skywalkera jest tak dziwne, to to, że jako trzeci film z nowej trylogii jest jeszcze bardziej zakorzeniony w ikonografii oryginalnej trylogii. Nie ma potrzeby, aby ujawniać więcej o tym, w jaki sposób film to robi; obecność Palpatine ‘ a wystarczy, aby o tym powiedzieć. To nie jest film o nowym pokoleniu stawiającym czoła nowym zagrożeniom. Jest o nowych dzieciach walczących z rodzicami, bo to jest to, co fani chcą zobaczyć. Innymi słowy, jest to film o tym, jak nie możemy uciec od tych starych filmów.
do dziś Star Wars pozostaje cudem emocjonalnej manipulacji. To seria filmów, które mają zachwycać dzieci niesamowicie dobrze zdefiniowanym wyglądem i Dźwiękiem, mocując ich mózgi do robienia kołowrotków za każdym razem, gdy słyszą muzykę Johna Williamsa i uderzenie miecza świetlnego. Gwiezdne Wojny podniosły pokolenie łatwych ocen i zaliczam się do nich. Chodzę do tych filmów błagając o pracę; chcę usłyszeć puchnącą muzykę i zobaczyć, jak bohaterowie stawiają czoła niemożliwemu i czują, jak guzek rośnie w moim gardle razem z nimi. Nie ma łatwiejszych przycisków niż przyciski Star Wars.
jednak powstanie Skywalkera nie może tego zrobić. Powącha w swoich największych emocjonalnych momentach. Nawet jego dobre intencje, takie jak przywrócenie generała Leii za pomocą niewykorzystanych materiałów z filmu Przebudzenie Mocy, kończą się hamowaniem potencjału filmu do katharsis, ponieważ każda decyzja wydaje się być wyborem franczyzy, a nie ludzkim.
wyzwanie oglądania Star Wars jako dorosły w 2010 roku było wyrównane do uznania dla Gwiezdnych Wojen, prawdziwego zjawiska popkulturowego, z Gwiezdnymi Wojnami, estetycznie przyjemną awangardą korporacyjnej dominacji. W tej nowej trylogii wskazywaliśmy na przebłyski serca w nadziei, że oznacza to, że sztuka może istnieć tutaj, że Gwiezdne Wojny mogą rozszerzyć się na wszelkiego rodzaju ludzi i historie, a jednocześnie zgarnąć miliardy w kasie. Przez chwilę wydawało się, że może być.
powstanie Skywalkera sugeruje inaczej: wygłaszanie warg fanom, a jednocześnie dyktowanie im, w którym kierunku powinien płynąć fandom, ograniczanie zamiast poszerzania, zabezpieczanie Gwiezdnych Wojen przez kolejną dekadę, ale nie wyobrażanie sobie, jak będzie wyglądał następny.